Manager piłkarski FIFA08

Mario

"Najbardziej okazały, najobszerniejszy i najbardziej nadzwyczajny stadion, jaki kiedykolwiek ujrzałem. Jako boisko do piłki nożnej nie ma sobie równych, taki stadion to zaszczyt dla Manchesteru, szczególnie wtedy, kiedy są w świetnej dyspozycji, potrafią czynić cuda."
Sporting Chronicle: sobota, 19 Luty 1910

Powyższe słowa zostały napisane podczas ceremonii otwarcia Old Trafford w 1910 roku. Manchester United przeniósł się na OT ze stadionu Clayton, znajdującego się na ulicy Bank Street. Old Trafford zostało zbudowane w 1909 roku za olbrzymią jak na te czasy kwotę 60 000 funtów. Został zabudowany z trzech stron, południowa trybuna posiadała miejsca siedzące znajdujące się pod dachem. Maksymalna pojemność stadionu wynosiła 80 000 miejsc. Stadion United został zaprojektowany przez znakomitego szkockiego architekta - Archibalda Leitcha, który zaprojektował również takie stadiony jak Hampden Park, Ibrox Stadium oraz White Hart Lane.

W 1911 i 1915 roku na obiekcie United odbywały się finały Pucharu Anglii. W 1920 na meczu ligowym z Aston Villą Old Trafford zgromadziło 70,504 widzów, co wówczas stało się rekordem. Rok 1939 to 76,962 kibiców na półfinałowym meczu Wolverhampton - Grimsby. Oryginalny dach nad południową trybuną został wymieniony w latach 30-tych, oba południowe narożniki zostały pokryte zadaszeniem, podobnie jak część trybuny północnej. Stadion poważnie ucierpiał podczas II Wojny Światowej, dlatego w trakcie odbudowy obiektu United swoje mecze grało na boisku Man City, Maine Road.

W 1949 roku Old Trafford wyglądało już dokładnie tak samo, jak przed wojną. W latach 50-tych nad Stretford End pojawił się dach. Widok ze wszystkich miejsc nieco ucierpiał, gdyż mnóstwo słupów podpierało konstrukcję dachów. Przed Mistrzostwami Świata w 1966 roku Old Trafford przeszło kolejną renowację - na OT odbyły się 3 mecze Mundialu, a także finał FA Cup w 1970.

Zachodnia trybuna na zawsze pozostanie legendarnym Stretford End. Za jedną z bramek 20,000 kibiców stanowiło najgłośniejszą ekipę w Anglii. W sezonie 93/94 do użytku oddano część miejsc, pod którymi znajdował się tunel do szatni. Przez 30 lat na Old Trafford wchodziło 58,000 ludzi, ale po tragedii Hillsbrough nakazano wszystkim klubom w Anglii zainstalować krzesełka. Po tej operacji na stadionie mieściło się tylko 44,000 fanów.

W sezonie 95/96 powiększono północną trybunę - dzięki 3-poziomowej konstrukcji pojemność obiektu zwiększyła się do 56,000 - tylko powiększona północna trybuna mieściła ponad 26,000 osób. Jakiś czas później postanowiono zadbać o inne aspekty - w klubowym budynku powstało muzeum, pokój z trofeami czy restauracja Red Cafe.

Południowa trybuna jest obecnie najmniejszą, lecz zawiera ławki rezerwowych, miejsca dla dziennikarzy - rzadko widać ją w telewizji, gdyż stanowiska telewizyjne również w niej się znajdują. Pośrodku trybuny znajdował się tunel, ale w latach 90-tych przeniesiono go do południowo-zachodniego narożnika.

Wschodnia trybuna należała niegdyś do najzagorzalszych fanów United, którzy później przenieśli się na Stretford End. Część miejsc zajmują na niej do dziś fani przyjezdnych drużyn. Ten sektor nosił niegdyś nazwę Scoreboard End, gdyż w jego sąsiedztwie znajdowała się olbrzymia tablica z wynikiem. W latach 60-tych zainstalowano tablicę elektroniczną, a niedawno na całym stadionie rozmieszczono 4 nowoczesne tablice.

Jako część 30-milionowej renowacji do każdej z trybun dodano po dwóch rzędach krzesełek, przebudowano narożnik wschodniej trybuny i pojemność stadionu wzrosła do 61,000. W tym samym czasie powstał oficjalny sklep klubowy, Megastore. Nad Megastore wznosi się pomnik Sir Matta Busby'ego, natomiast po lewej znajduje się zegar upamiętniający tragedię w Monachuim.

W sierpniu 2000 roku dodano druga kondygnację siedzeń na Stretford End , co zwiększyło pojemność stadionu do 68 217. Na górnych bandach można zauważyć wiele flag i banerów, upamiętniających sukcesy i gwiazdy przeszłośći, stworzonych przez fanów United. Pomnik Denisa Lawa - napastnika, który w latach 60-tych występował w Man Utd został umieszczony na stadionie w 2002 roku - Law jest nazywany "The King of The Stretford End" (Król Stretford End)

Wiele osób narzeka, iż atmosfera na Old Trafford nie jest taka, jak kiedyś. Owszem, zachodnia trybuna nadal należy do najgłośniejszych, ale resztę stadionu opanowała cała rzesza turystów, której nie spieszy się do śpiewów i dopingowania zespołu.

Old Trafford gościło mecze Euro 96, a gdy trwała odbudowa Wembley, na stadionie United swoje mecze rozgrywała reprezentacja Anglii. W maju 2003 OT gościło finał Ligi Mistrzów, w którym zagrał Juventus Turyn z AC Milanem.

W 2005 roku rozpoczęto pracę nad powiększeniem północno-wschodni narożnik, w 2006 roku stadion mieścił już 76 212 osób. Prace nad południową trybuną nie są planowane z powodu braku przestrzeni i finansów. Przez 14 lat klub wydął 114 milionów funtów na stadion, a marzeniem władz United jest upodobnienie trybuny południowej do północnej oraz powiększenie narożników. Wówczas pojemność stadionu wyniesie aż 96,000 miejsc – o 6,000 więcej, niżeli ma nowe Wembley.

Old Trafford jest bez wątpienia jedną z najwspanialszych sportowych aren na świecie. W czasach, w których wiele klubów przenosi się na nowe obiekty, magiczne Old Trafford pozostanie. Podczas wielkiego spotkania w Premiership, czy podczas rozgrywek Ligi Mistrzów atmosfera na stadionie jest tak dobra jak na każdym poważnym piłkarskim stadionie. "Teatr Marzeń" (nazwa ta została nadana przez Bobby'ego Charltona) jest największym klubowym obiektem w Wielkiej Brytanii i idealnie pasuje do jednego z najsłynniejszych klubów świata.